مدلسازی و حل مسئله توسعه یافته حمل و نقل با کاربرد در مواقع بحران

بحران های ناشی از حوادث طبیعی به علت گستردگی حوزه ی اثر و ناگهانی بودن، شرایطی ایجاد می کنند که فرآیند تصمیم گیری و مدیریت بحران را برای مدیران دشوار می سازند. در چنین مواقعی معمولاً به علت اتخاذ تصمیمات شتاب زده، بخش قابل توجهی از منابع سازمانی و ملّی به صورتی ناکارآمد به هدر رفته؛ اثربخشی و کارایی خدماتِ ارائه شده به شکل محسوسی کاهش می یابد. از این رو بهره گیری از روش هایی که توانایی ارائه ی راهکارهای بهینه در موضوعاتی مانند امدادرسانی به آسیب دیدگان و به طور خاص حمل و نقل کالاهای امدادی را داشته باشند، اهمیت ویژه ای دارد. مسئله ی ارائه شده در این پژوهش به بیان مدلی با رویکرد سیاست بهینه برای امداد رسانی و با دو هدف 1) حداکثرسازی مجموع ارزش تقاضای تحویل داده شده به آسیب دیدگان و 2) حداقل سازی هزینه ی امدادرسانی (زمان یا مسافتِ طی شده توسط وسایل نقلیه ی امدادی) می پردازد. از جمله فرضیاتِ کاربردی این مسئله، عدم امکانِ امدادرسانی مستقیم به برخی از نقاط به علت در دسترس نبودن راه های ارتباطی می باشد؛ لذا تعدادی از نقاط با تحت پوشش قرار گرفتن توسط نقاط ملاقات-شده، خدمت خود را دریافت می کنند. یک مدل ریاضیِ گره محور برای این مسئله فرموله شده است و به منظور به دست آوردن مرز پارتو، یک الگوریتم ترکیبی با تلفیق روش های «جستجوی همسایگی بزرگ انطباقی (alns) » و «جستجوی محلی چند هدفه (mdls) » تحت نامِ alns×mdls مطرح شده است. به منظور ارزیابی عملکرد الگوریتم ارائه شده به تعریف شاخص های چهارگانه پرداخته و پس از طراحی 72 سری داده برای مسئله، نتایج حاصل از اجرای برنامه بر روی داده های طراحی شده با توجه به چهار معیار مربوطه تحلیل و نتایج آن ارائه شده است.